Bez końca

Czyżby szykowal się powrót do przeszłości...?
Czy znowu będę musiała przez kogoś płakać...?
Czy znowu będę się bawić w miłości, a potem prosto w emo-doły skakać...?

I znowu ta świadomość...
To nie twoja wina;
To wszystko we mnie powoli sie łamie.
Wiem, wiem - miłość w mym wydaniu - kpina.
Ale gdzie leży prawda?, i kto tutaj kłamie?

Nie-świadomie hołd komuś oddaję...
To czysty przypadek. (Czy aby na pewno?)
Serce powoli w plasterki się kraje,
Znowu się spalam... (Kto podłożył drewno?!)

"Nie ma co walczyć, 'love' nie pokonasz"
- te słowa słyszę; jest w nich jakaś prawda.
Bo krew nie woda, predzej z bólu skonasz
A serce nie sługa - i ono ból ci zada.

Więc po co walczyć? (Znowu się zaczyna...)
I po co się meczyć? (Zimny prysznic weź...)
Życie jak świeca - raz kapie stearyna,
i póki nie zgaśnie!..., w swych rękach je nieś. !

Łatwo zdmuchnąć świecę... (To 'paczemu' czekasz?!)
Ale coś trzyma przy życiu... (No ciekawe co? (!)
Szkoda że dopiero teraz! Czemu zwlekasz?!)
Ja się tak nie bawię... Nie chcę... Samo zło...

autor

Zoya

Napisany: 2004-08-20 Dodano: 2005-01-23 17:46:30

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie