Bez litości

Oj zdenerwowany nie poirytowany
Na ten świat tak niedoskonały
Na każdym kroku tylko rozczarowanie
Za każdym rogiem tylko rosy po ścianach się skraplanie

Budynki szare a w nich ludzie
Którzy jak ty żyją w brudzie
Czym ja sobie zasłużyłem
Że tak jak inni gniłem

Gdy upadnę nie powstanę
Nikt nie poda ręki
Która będzie darem
Tylko jeszcze kopnie zuchwale

Ludzie tylko cię zdradzają
Ludzie którzy potem łkają
Lecz już tak nie może być
Powal mnie a powstane

Nie nadstawie drugiego policzka
Tylko ujawnię twoje oblicza
Już nie będę na kolanach
Będę patrzał prosto w twarz

I słowem bił cię, bił cię nawet jak łkasz
Bez litości jednak z wiarą
Że ja lepszy od tych co ranią
Tylko dla tych co zasłużyli

Będę zawsze jak oni miły
Nie dla ciebie
Bo ty trujesz całą glebę

autor

misiu-m18

Napisany: 2007-02-25 Dodano: 2007-02-27 06:52:14

Ten wiersz przeczytano 933 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie