bez niej
w ciepłym wciąż kocu smutek kwitł
poduszka po niej płakała
za oknem szarzał samotny świt
ziemia się nie zatrzymała
pamiętał sen i dotyk ciał
nie umiał wyłączyć uczuć
wrócić do wczoraj bardzo chciał
od nowa siebie się uczyć
skasować słowa wymazać żal
czuć ją na palców opuszkach
świat za oknami dalej trwał
on płakał jak rano poduszka
autor
Viola
Dodano: 2014-01-14 11:22:05
Ten wiersz przeczytano 1892 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
Świetny wiersz! Pozdrawiam Violu:)
Smuty, ale samo życie. Cieplutko pozdrawiam
Człowiek mądry uczy się na własnych błędach. Ale
człowiek bardzo mądry uczy się na własnych błędach i
innych.
Dzięki za czytanie i komentarze, WN pomyślę, ale
prawdę mówiąc polubiłam już te opuszki:))
Pięknie choć smutno...
Za bo mini propozycja do ostatniej zwrotki, jeśli to
nie będzie uchybienie:
skasować słowa wymazać żal,
czuć jej palce na ustach
świat za oknami dalej trwał
on śnił, płakała poduszka.
swietny wiersz ,samo zycie,pozdrawiam serdecznie
Tak właśnie smutno bywa, gdy on przy niej już nie
przebywa... Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.:)
Smutno i pięknie.
Bomiś nie lubi opuszek - też się o tym przekonałam:).
Buziaki, Violu:).
Bardzo obrazowo ukazałaś taki moment, w którym każdy z
nas był lub będzie mhmmmmmmm życie dzieli się z nami
różnymi wydarzeniami…
Pozdrawiam bardzo serdecznie:)
nie da się zapomnieć tego co było
pozdrawiam;)
Biedny... Pozdrawiam serdecznie 'D
W miłości, serce nie potrafi skasować słowa ani
wymazać zal..głupie serce zawsze robi po swojemu,
wiersz ciepłym sercem napisany, dobrze napisany.
bardzo ładnie napisany wiersz, czyta się z
przyjemnością, mimo, że taki smutny
Ładnie!!! Żal nie tak łatwo wymazać, trzeba byłoby
wyrzucić poduszkę ,dla sprawdzenia .
Pozdrawiam
skasować słowa wymazać żal
tylko czy to jest mozliwe ?
pozdrawiam