Bez odwrotu
Inspiracją wiersz "To już jesień" Maćka.J
Jakie to proste jest, wyciągnąć dłoń,
horyzont i świat w niej zmieścić.
Tu niebo przyjazne dla ptaków jest,
powietrze pachnące lipcem jeszcze,
poziomki też same szukają ust.
Jakie to proste jest o melancholii
pisać,
bo żadne piękno nie ocaleje przed
rozpaczą.
Krzyczymy, o pomoc błagamy,
szukamy jej wśród cudów kultury,
wersach, sonetach i w tekstach
literatury.
Świat to spiętrzenie interferencji
znaczeń,
skrajnych emocji,
dobrych i dramatycznych zdarzeń.
Nikt przed smutkiem nie zdoła ocalić,
nie sposób nawet przed sobą tego nie
przyznać,
bo najpiękniejsze wiersze są o rozpaczy.
Nie ma odwrotu, czas zgasić zapalone
światło.
Trzeba iść dalej, krok po kroku.
Tak jak ona, przychodzi, odchodzi,
i nigdy nie wróci.
https://youtu.be/icUC32-0WuY
Komentarze (28)
Ciekawe rozważania, Zgadzam się z przekazem wiersza
ale muszę wyznać szczerze, że wiersze o rozpaczy
bynajmniej dla mnie nie są najpiękniejsze, co nie
znaczy, że jestem nieczuła na cierpienie innych, bo
jestem osobą empatyczną a współodczuwanie PL
doznającego przykrych wydarzeń na jakiś zaprząta mi
głowę i napawa smutkiem.
Serdecznie pozdrawiam :)
Prawdziwe dzieła rodzą się w bólu...piękny wiersz :)
Pozdrawiam :)
Fajne
;)
O to siano jest super.
Podoba mi się Sławku Poeto.
Kaziku.
Dziękuję.
Dziękuję Wszystkim.
Wymownie bardzo z piękną puentą, pozdrawiam ciepło,
miłego dnia.
Taka Ania zrezygnow-ania.
Jak proste to z uśmiechem trzeba brać i pisać a nie
smutkiem jak sianem się wykręcać. Pozdrawiam z
plusem:))
Pięknie dziękuję.
Dobrego spokojnego dnia Wszystkim.
Cierpienia jednak bardziej doświadczają
i stąd takie przejmujące wiersze bywają.
Pozdrawiam :)
Pieknie. Przeczytałam z wielką zadumą Twój wiersz.
Milo pozdrawiam.
Ładna zaduma nad ludzkim życiem, też myślę, że
najpiękniejsze dzieła są zrodzone ze smutku, rozpaczy
i cierpienia, nie tylko w słowie pisanym, w obrazach,
rzeźbach czy w filmach też można je znaleźć.
Dobrego wieczoru życzę, Anno.
Dziękuję bardzo Wszystkim.
Wspaniały wiersz. Rzeczywiście, najpiękniejsze dzieła
powstały w cierpieniu, rozpaczy. I każde zapalone
światło kiedyś zgaśnie. A piękno trwa.
Przepiękny, chociaż smutny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie Aniu.
Pięknie :)
a kuku bo ten smutek jest piękny