Bez sensu

wiersz, który nie ma tytułu i jest napisany bez żadnych kontekstów;) Tak, to bardzo głupi i pewnie dla nikogo nie zrozumiały poemat, ale po prostu musiałam coś napisać i wyszło to tak...

Przy zachodzie słońca, widzę odbicie Twego oblicza.

Ty mnie prowadzisz przez mrok-

-nie ustępujesz nawet o krok.

Taniec miłości z żarem niepokonania.

W tangu skupione dwie twarze-

-namiętnie marze.

Ta jedna chwila, sekunda niezaspokojona.

Nigdy nie odchodź, proszę, zostań

wrócisz jak statek w przystań?

Dziękuję Ci za to, że jesteś przy mnie

choć snem są te wszystkie zjawiska dziwne,

chcę być w ramionach nieogarnięta,

nie sama z sobą -po prostu nietknięta!

Tak, wiem naiwna jestem, lecz nie odnalazłam się...

autor

Kasiunia

Napisany: 2005-09-02 Dodano: 2005-09-03 15:46:33

Ten wiersz przeczytano 627 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie