Bez Serca
Tak blisko szczęścia
By zapomnieć te chwile
Bez których nie da się żyć
Pozostawione ślady
Malują krajobraz wrażen
Na dziurawych ścianach życia
Już nie ma takego miejsca
W którym mogłabym się skryć,
By się czuć bezpiecznie
Zmieniła mnię
Naiwna rzeczywistość,
W niewinnym świecie którym żyłam
Dotkneła mnię oziębłość,
Pragnącej ciepła
Zmarźniętej duszy
Za boleśne
Jest żądać miłości,
Kiedy samemu kochać ciężko
Zagubiony pozostał mój cel,
Bez wiary
Traci się i równiesz nadzieję
Czuwa wyobraźnia, -by stworzyć piękną
atmosferę
Która pozostanie
Już tylko rozbudzonym snem
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.