Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

bez tytułu

Czymże było moje życie gdy sam tułałem się po świecie
Bez celu, ze smutkiem w oczach,
choć pomocny starałem się być każdemu
to jak kula u nogi będąc ciężarem rodzinie.
Gdzie kres mego życia!? Pytałem chmur na niebie
Czemu mnie los nagrodził gdy na to nie liczyłem?
Istotą cudną jak anioł obdarzył mą osobę
Dziś dziecię malutkie obok, tuli do mej piersi głowę
Radością wypełnia chwile gdy tęskno mi do żony
Wracając do domu po pracy czuje się znów osamotniony.

autor

chomikof

Dodano: 2015-12-21 19:17:14
Ten wiersz przeczytano 743 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Rodzina
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

Zofia255 Zofia255

Ładna, klamrowa budowa...


Pozdrawiam serdecznie życząc zdrowych, rodzinnych i
radosnych Świąt Bożego Narodzenia

Halina53 Halina53

Oj niedobrze, cieszyć się rodziną zachłannie, póki
mamy na to dany czas...zmienić priorytety, zniknie
osamotnienie...
Pozdrawiam serdecznie......zapraszam do siebie, do
moich życzeń świątecznych

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »