Bezbronna
Pośród łąk pachnących zielem
stoi dziewczyna w zbroi rycerza
delikatne myśli ukrywa pod pancerzem
by nikt nie zranił jej serca
o metalu zimny tak bliski dziś jesteś
boi się tylko tego
że zedrą z niej zbroje
a serce jej słabe
zostawią nagie gołe
by zdeptać i upodlić
w objęciach goryczy zostawić
bez odrobiny marzeń
autor
stokrotka
Dodano: 2013-07-18 10:13:49
Ten wiersz przeczytano 1128 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Można ten wiersz rozumieć na wiele sposobów! każdy
jest dobry!
jak dla mnie ciekawy styl! zupełnie inny niż
wszystkie:)
Serdecznie pozdrawiam:)
stokrotko, nagie, gołe - masło maślane;)
'a serce jej słabe,
pozostawią prawie nagie'. Pozdrawiam:))
Bardzo ciekawy wiersz, podoba mi się :) Wiele osób
ukrywa się pod zbroją, pancerzem, sama od dawna taki
już noszę. Można dodać do tego też maskę, wtedy strój
jest już kompletny.
Warto o tym mówić i próbować ściągnąć tą ciężką
zbroję.
MamaCóra ma rację, może ciąży jej zbroja i wystarczy
ją zrzucić?...stokrotko, masz piekny nick:) pozdrawiam
o poranku
Samo życie. Pozdrawiam
Albo jest zaklęta - polecam BAŚŃ O STALOWYM JEŻU | Jan
Brzechwa, to co prawda dla dzieci, ale jednak coś
jakby podobnego w sobie ma
(http://www.wierszolepek.blogspot.com/2013/07/basn-o-s
talowym-jezu-jan-brzechwa.html)
Z wojowniczki nie tak łatwo zbroję zdjąć. Bardzo
samotna ta wojowniczka, może zbroja jej ciąży.
Pozdrawiam :)
Samo życie, pełne obaw. Pozdrawiam
Zapewne naprzeciw stoi armia męskich rycerzy? Ciekawy
wiersz. W dzisiejszych czasach zapewne byłaby
żołnierzem... Przesłanie ponadczasowe. Pozdrawiam :)
wiersz bardzo życiowy pozdrawiam :)