Bezdomny

Dedykuję bezdomnemu człowiekowi...Dla niego ten wiersz.

Pójść nie mam dokąd
Nie mam co jeść
Nie mam nikogo
Sam jestem też
Odeszła rodzina
Wspomnienia bledną
Bańka mydlana
Sekundą Jedną
Prysnęła nagle
Nadzieja zwiędła
Pójśc nie mam dokąd
Ma twarz pobledła
Wokół kolory
Uśmiechów twarze
Już nie pamiętam
A wciąż o tym marzę
Pójść nie mam dokąd
Nie mam co jeść
Nie mam nikogo
Sam jestem, wiesz?

autor

Słoneczna dama

Dodano: 2009-08-18 14:15:34

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie