Bezgrawitacja
Dzień nowy się budzi, zima bajkę pisze
dla mojej kobiecej, wciąż dziecięcej
duszy,
patrzę z ciekawością, cisza trwa wokoło,
dachy i ogrody biały puch oprószył.
Płatki lecą na dół jak zaklęte w
transie,
ziemska destynacja, nie każdemu dana,
wiatr kierunek zmienia, w kosmos je
unosi,
w obłąkanym tańcu od samego rana.
Dodano: 2014-01-25 16:49:52
Ten wiersz przeczytano 1080 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Baśniowy wiersz.Piękny.
Pozdrawiam serdecznie.
Ładny zimowy obrazek, wyczarowałaś. Bez grawitacji,
widziałam...Cudnie. Pozdrawiam.
Ładnie, a u mnie jak w twoim wierszu. Bardzo obrazowo
napisany i lekko :)
ładnie, Piwonio :)
Ładnie, lekko, acz... chciałoby się trzeciej zwrotki,
bo tak jakoś ta bezgrawitacja skojarzyła się z
ludzkimi emocjami, a nie tylko z leciutkim
sniegiem:))))
Ładnie zawirowało śnieżynkami u Ciebie piwonio.
Pozdrawiam serdecznie:-)
ładnie pozdrawiam
Bardzo ładnie :)
pozdrawiam.
i u mnie właśnie się pokazały:). Pozdrawiam
Dziekuję odwiedzajacym mnie i życzę pieknych widokow
za oknem.(chociaż przez kilka dni)Pozdrawiam
U mnie nie wirują płatki jedynie piszczy mróz
bezlitośnie ścinając ziemię.Bardzo lekko się czyta
chyba rytm wstawiłaś spadających płatków.Pozdrawiam
życze ciepła.
Pięknie wirują płatki w Twoim wierszu...u mnie za
oknem też tak pięknie:)
Ładny, "lekki" wiersz
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie lekko, jakby nie była ciążenia, masz to.
Payu - zmieniłam na patrzę z ciekawością, myślę, że
spoglądam wiąże się bardziej z ukierunkowanym
spojrzeniem w jakąś stronę, a ja obejmuję wzrokiem
cały krajobraz.Dziękuję