BEZIMIENNY

Rodzina dawno opuściła,
Zapewne sam zasłużył na to
Żona mu rzeczy wyrzuciła,
Dzieci nie znały co to tato

Dziś niepotrzebny jest nikomu
Ciągle wedruje i gdzieś błądzi,
Nie ma schronienia ani domu
Alkohol jego wolą rządzi!

Ludzie bez przerwy go mijają,
Wśród wielu swoich spraw codziennych
Na głowie wciąż problemy mają,
Dla nich pozostał bezimienny

Nad jego głową czarna chmura
Trwa za to długo przyjaźń wielka,
Kusi go zawsze swą figurą
Sinego koloru butelka

A na naklejce czaszka, kości
Straszna i chuda to postura,
Tak często już u niego gości
Znajomy napis - denaturat!

Zimą schronienia szuka, ludzi
Prześpi się u nich pod schodami,
Latem nie musi się tak trudzić
Niebo okrywa go gwiazdami

Zdradliwa była Sina Pani!
Cicho na zawsze utuliła,
Bo już nie mogła dłużej ranić
I tak gehennę zakończyła

Kto zamiast rodziny i domu
Wybiera wódkę i jej picie,
Niechaj nie skarży się nikomu
Gdy kiedyś przegra własne życie!

Jan Siuda

autor

najdusia

Dodano: 2012-01-30 22:03:47

Ten wiersz przeczytano 1219 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie