Bezkarny...

Nieważne, co myślę
nieważne, co czuję
moje życie
bezkarnie rujnujesz...
Nic nie potrafisz
od serca powiedzieć
ciągle tylko gnębisz
wady wytykasz
moja dusza
przed twym licem
kurczy się i znika...
W zaciemnionym kąciku
ze smutnych oczu
powoli toczą się
słone łezki...
postrzępiona dusza
po raz kolejny
pragnie podnieść się
z upadku
i tylko słodki uśmiech
szmacianych istotek
podpowiada mi,
że nie jestem sama
w bezkarnym świecie
dorosłych...

autor

Dżdżowniczka

Napisany: 2006-06-19 Dodano: 2006-06-19 13:14:00

Ten wiersz przeczytano 594 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie