Beznadziejna pustka...

Dotykasz czas, czujesz jak przepływa obok Ciebie.
Jesteś poza nim.
Przelatuje Ci przez palce. Zimny. Ciepły. (Czy to ważne?) Czasem raniący.
Myślisz o krańcu świata, o tym jak potykasz się o jego krawędź.
Widzisz tylko sunące nad pustką dusze. Ich ziejące otchłanią oczy zabierają Ci głos.
Osacza.
Wasz tragiczny świat.
Tylko Ty i ona.
Teraz Ty masz ziejące brakiem życia oczy.
Sunącą duszą.
Pustką.
Jesteś czasem. Raniącym.
Krańcem świata. Stopniem, o który potykają się inni.
Kimś-nikim tragicznym. Zaślubionym. Z beznadzieją.
Beznadziejna pustko.

autor

Qeridos

Dodano: 2009-02-25 21:07:14

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie