Bezpieczne zamki

Wiersz był już publikowany. - Powrót.

Publikuję ,aby przypomniec faktyczne realizacje tych, ktorzy - tym razem - w walce o wladzę i wpływy - usilują (nie pierwszy raz) - przewartościowań - sięgających samych podstaw naszej świadomości - wywodzącej się z poczucia wspólnotą społecznonarodową opartą na bazie warości chrzescijaństwa, chrześcijańskiego i postchrześcijańskiego humanizmu.
Wiersz z października 2012 r. - z czasu, kiedy np. wykwalifikowanym pracownikom – na prowincji placono 3 zl. na godzinę ( co nie dawało podstaw do budowania jakkolwiek pojmowanej rodziny z jakimkolwiek potomstwem) - w oparciu o tzw. umowy śmieciowe, czyli - często - nie dajacych podstaw do przyszlej emerytury, jakiegokolwiek płatnego urlopu, a nawet - czasem - do ubezpieczenia zdrowotnego.

Wiersz- z uwagi na nieco bolszewicki charakter - leżal kilka lat w szufladzie. Tajał jego bolzewizm, dojrzewaly pierwociny chrześcijańsko pojmowanego humanizmu. Obecnie - publikuję powtornie, z uwagi na uważanie moje, ze od tradycynego bolszewizmu jesteśmy już bezpieczni.



Gdzie nasz los – niepewny i kruchy?
Jest "bólbieda". - Rozpacz i krzywda...
Martwe słowa: kartofle i kluchy...
(stają w gardle – ze słowem - ojczyzna.)

Będzie blizna
na trwałe nas znaczyć

Poeci do piór! Lecz – inaczej.

To nie blizna – to wielka jest rana!
Europa – to nie bańka mydlana.
- Razem z Polską (parawan?) – porwana...

Rzucam hasło – wyzwanie poetom:
piszcie Polskę – raz jeszcze – na nowo,
bo nie gaśnie historii przeciąg
- może ważyć coś będzie - słowo.

- więc - nie-biesko piszcie i gwiezdnie
- i płomiennie – w rozpaczy i z bólem...
Chryste! Człowiek... - płonie na jezdni!..
(- To nie człowiek: on – nic nie kupuje.)

Piszcie – Polskę B.: tę w milionach.
- Płomień gaśnie. W ogniu językach
skwierczy „zupa za słona” – zasłona...
gdzie kucharze są na świecznikach.

Jednostkowo – łuskają przypadki
z kręgów biedy, z koronek płaczu
- a budują się ludzkim upadkiem.
Śmietnik – czeka na podpalaczy.

Krzyk podniosą – jak krzyż – ponad banki.
- Złość odmieni się w ciszę grobową.
Odbiespieczą – bezpieczne zamki
bedą strzelać – jak z czołgów – Słowem.

P.S. Niech się płomień krwi nie przetoczy
przez ojczyznę - to - nie "bój jest ostatni..."
Wiersze moje – to teksty robocze...
Nasze głosy – są jak strzały armatnie.

październik 2012
rektyfikacja - 06.12.2018 r.


Nie spodziewałem się, ze walka o wladzę i wpływy przeniesie sie - kiedykolwiek (w ramach spoleczeństwa polskiego) na plaszczyznę sięgająca samych podstaw naszej kultury, jej rodzajowej istoty stanowiącej - spoiwo społeczne na plaszczyźnie poza - czysto materialnej - a jednak rzutującej na całość spraw związanych z postrzeganiem spoleczeństwa i człowieka. Pryznam jenak, ze oburzenie z roku 2012 było sluszne.

Dwa wybrane komentarze z wcześniejsej edycji wiersza w grudniu 2018 r.

jastrzjastrz2018-12-06
"Są w Ojczyźnie rachunki krzywd".
Gdy się zmienia ekipa na Wiejskiej,
Nie chce płacić rachunków tych nikt.
To jest norma w tej Polsce złodziejskiej.

I choć władza bardzo o nas dba,
Oświetlenie nam nowe funduje,
Kiedyś to się okaże, że dla
Siebie samej latarnie buduje...

Wiktor Bulski2018-12-06
Jastrzu! - dałeś mocny tekścik. No cóż - wiersz mój -
na wzorach rewolucyjnych - ale - raczej ostrzegający,
tak też i ja odczytuję twoje - z wiersza - latarnie.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2019-08-18 Dodano: 2019-08-18 09:41:33

Ten wiersz przeczytano 1171 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie