Bezpiecznie męczę

Przyciąga, wciąga i pochłania.
Kiedy zrozumiem tego urok?
Widzę piękno życia i beznadziejność tej chwili.
Płatki kwiatu zamykają mnie w środku zostawiając mi szczelinę.
Jest wystarczająca bym przeszła i zsunęła się po łodydze.
Znam ten kwiat dobrze i jego paskudną lepką wydzielinę.
Jest ona przeszkodą nie jedyną.
Inna kuje mnie w serce, dlatego nie opuszczę tego kwiatu.
W nim się bezpiecznie męczę,
ale oddycham.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2015-11-27 Dodano: 2015-06-26 00:03:30

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie