Bezpowrotnie

/Wiersz się czuje, lub nie.../a ja go czuje.Czy mogę
sobie zabrać /rozmartwił./Bardzo mi się
podoba...Miłego dnia Zosiu :)

Dziękuję wszystkim Czytelnikom,
a Tobie al-Bożenko za (wy)czucie :)

Spokojnego dnia.

Nie mąci Pan,
proszę się tak nie rozmartwiać...

po prostu, tak jak Pan zaznaczył, ma Pan inne
podejście do liryki; i dobrze, to rzecz gustu, a o
gustach się nie dyskutuje.

Wiersz się czuje, lub nie...

Dobranoc;)

al-bo - Po prostu opadają ręce. Świetnie, że Pani
przedstawiła swoje czytanie treści. Dla Pani
rozmartwił to to samo co rozżalił. I to już przestaje
być neologizm stylistyczny, na który powołał się
anula-2, tylko neologizm znaczeniowy. A wszystko się
zaczęło od postawienia przeze mnie pytania marcepani:
czy to trafny neologizm. Autorka wiersza zignorowała
to pytanie i tego prawa jej nie odbieram. Natomiast
zaczęły się mnożyć komentarze o pięknie wiersza, bez
zadnego uzasadnienia, czyli typowe zachowanie na Beju:
piękne i już. Teraz już wiem na pewno: moje komentarze
są traktowane jako mącenie, prowokowanie, ignorancja
itd.itp. Nie przychodzi na myśl, że wynikają one z
innego podejścia do liryki, którą często utożsamia
się z egzaltacją, przesadą w opisywaniu emocji.

Zapomniała też Pani, że to właśnie rozmartwiony ranek
zatarł wszystkie drogi, więc to rozmartwienie jest
niejako kluczem do odczytania przesłania.
I warto sobie dać spokój z tym stygmatyzowaniem
liryki typowo kobiecej. W każdym(tak sądzę) są
pierwiastki męskie i żeńskie i to dzięki nim, jest
możliwośc porozumienia między płciami, bo przecież nie
tylko o seks chodzi. Czy widzę sens w tej dyskusji.
Oczywiście, że tak, bo przecież przez właściwy dobór
słów przekazuje się to, co chciało się powiedzieć, a
nie, że tak wyszło.

"Autorowi nie wypada tłumaczyć własnego wiersza...
wypada cieszyć się z różnorodności odbioru, mz, "
i..." przepraszam Zosiu, że bez Twojej wiedzy, i być
może obok Twojego konceptu,"

Nie zaprzecza Pani sobie?

Autorowi nie wypada tłumaczyć
własnego wiersza...
wypada cieszyć się z różnorodności odbioru, mz,

spróbuje napisać swoją interpretację, bardzo czytelną,
a w prostocie tkwi piękno, poezji też:)

Ranek jest zobrazowaniem płaczącej kobiety,
/rozmartwił/ czytam jak rozpłakał, stąd wielkie krople
deszczu/łez; rozmartwił to ciekawy neologizm, brzmi
jak - rozżalił; na zasadzie przeciwieństwa do
/rozczulił, rozkochał/; znamionuje skalę rozmiaru
uczucia, jego ROZrost,

/zatarł drogi/ - mozna zatrzeć oczy lub deszcz może
sprawić, że droga jest niewidoczna, zatarty jej
obraz...

liryka typowo kobieca, z tęsknotą i nadzieją (choć
bardziej skąpą od tych kropli/łez),

przepraszam Zosiu, że bez Twojej wiedzy, i być może
obok Twojego konceptu,

pozdrawiam:)

Teraz nie zostaje już nic innego, jak zapytać Autorki
co chciała przez rozmartwił powiedzieć, a anula-2 czym
jest neologizm stylistyczny? Osobiście nie mam nic
przeciwko neologizmom. Były, są i będą w poezji, ale
jeśli nie mają znaczenia, to są językowymi
dziwactwami. I jeszcze anula-2 zapomniał o jednym, a
dla mnie ważnym, dlaczego przypadł do gustu, bo
dopiero uzasadnienie pozwala wypowiedzieć się o
guście.

Zosia zastosowała neologizm stylistyczny /artystyczny/

który ma charakter jednorazowy w tym właśnie wierszu.
Według opinii filologów nie podlega on ocenie pod
względem znaczeniowym jak inne wyrazy w obiegu
słowotwórczym.
Mnie ten wyraz bardzo przypadł do gustu, pytanie jest
takie, czy zniknie z obiegu, czy będzie stosowany
przez innych, będziemy mieć wówczas neologizm
znaczeniowy.
Pozdrawiam wszystkich którzy zabrali głos w
konstruktywnej dyskusji.

Czyli idąc za wyjaśnieniem: podzielenie tych zgryzot
na kropelki podobne do deszczu. Zamartwianie się,
zadręczanie się jakby nie ma końca i żadnego efektu.
Rozmartwienie - wypłakanie się - drogi się
definitywnie zatarły.
Bardzo ładny wiersz i na pewno wart uwagi.

BordoBlues - Jak to dobrze poczuć sie wrażliwym na
lirykę, wyczuwającym trafność oryginalnych metafor,
nieprawdaż? Jakie znaczenie nadaje przedrostek roz-
czasownikom i rzeczownikom odsłownym?
Rozdrobnienie,rozdzielenie, rozłączenie czegoś
złączonego, związanego. A jakie znaczenie ma czasownik
martwić(się)?Wyrzadzać przykrość, powodować smutek,
zmartwienie, zgryzotę, kłopotać, nękać, niepokoić,
smucić. Jest taki czasownik niedokonany zamartwiać
się, oznaczający nieustannie się martwić, zadręczać. I
tutaj od biedy mógłby być użyty, co wymagałoby
kosmetycznej zmiany treści. Nie warto czasem dłużej
się zastanowić czy określenie "deszczowa metafora"
wystarcza do obrony próby nowego słowa?

Oddala się rozumienie znaczenia słów, jeśli nie
potrafi się, choćby spróbować co się przez nie
rozumie. Piękny! To znaczy jaki. Ech, poeci.

Smutno. Malutka nadzieja, świeczka zgasła.
Pozdrawiam

Dziękuję Wam za poczytanie :)

daje do myślenia ...że nasz czas jest coraz krótszy...

Piękny wiersz! Pozdrawiam!

Bardzo smutno
ale wiersz piękny
Pozdrawiam serdecznie :)

...