bezradność...

bezradność...
napełniony głeboką studnią cudzych snów...
walczę o każdy centymetr uczucia...
którego nie dane mi jest objąć...
bezradność...
posiąść nie mogę tej martwej ciszy...
która rozpala we mnie ogień zakażony niepewnością...
niepewnością,przenikającej mój umysł...
bezradność...
nigdy niewypowiedziane słowa krzyczą!
rozsądek zniewala mój rozum!
słyszę wszechoogarniający szept niezrozumiałej mowy!
błagam...pragnę usłyszeć wołanie tej bezlitosnej melodii...
jednak...
bezradność...

autor

Marcin Miśkowiec

Napisany: 2006-02-04 Dodano: 2006-02-24 23:36:24

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie