BEZRADNOŚĆ

Smutkiem otaczam swoją twarz
Niczym szalem otulam nim szyję
Szczyptą zadumy zakrywam uszy
By nie zmarzły od obojętności

A potem dłonie załamuję w rozpaczy
Że mój świat znów się zawalił
Milionem łez dotykam nicość
Która gęstnieje z każdą chwilą

Na melancholijne guziki zapięłam sukienkę
Od szyi aż po same kolana
I poczułam aksamitną nostalgię
Otulającą cichutko moje ramiona

Jeszcze tęsknota zapukała do serca
Równo wraz z każdym jego uderzeniem
I smutek pętlę zacisnął
Ograniczając dostęp nadziei

autor

Adminka

Dodano: 2007-04-03 09:42:10

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie