BEZRADNOŚĆ

świat jak pochylony dmuchawiec
z wyrywanymi włosami
starzec, który niejedno widział


kwiaty gną się w stronę wiatru
i jego zamiarów


jak kobiety
które na ulicach walczą
o swoją godność
z wiatrem, siłą żądną smaku widoku zapachu
obnażonych ud


jak kobiety, które codziennie
trzymają w garściach
zmęczonych spoconych
swoje kolorowe sukienki
podarte


swoje kolorowe marzenia


kolorowe balony, które wiatr unosi bezpowrotnie
bawi się nimi
i widokiem wystawionej na ulice intymności


drzewa szarpane za ręce
upuszczają palce ramiona
ptaki
natchnionych uniesień, pięknych wzruszeń
owoce
spełnionego życia


trawy w zielonych sutannach żalu
klęczą i modlą się
żarliwie jak zakonnicy
o chwilę wytchnienia dla ludzkości
dla siebie
wiatr popycha ich z klęczek
na wznak
rozczesuje pokorne ciała
odłamując z łodyg kruche liście nadziei


morze pozwala
przeganiać się z kąta w kąt
miota się w dramatycznej walce


hiszpański byk, silny dzielny
który w końcu i tak przegra
położy się w miękkiej krwi
zachodzącego słońca życia


ogień, który wreszcie przepuści przez próg


pożar, który odda
ten kawałek ziemi jakiego zapragnął


dziecko, które otworzy drzwi, odpowiednio przekupione


człowiek, który ulegnie, właściwie okłamany


łańcuchy górskie, skały, wolne
niedostępne tylko pozornie


rozdeptane sprzedane
przechodniom turystom wycieczkowiczom
cywilizacji


góra, na którą w końcu wejdzie
jakiś uparty alpinista


niewinność, dzikość, którą ujarzmią łańcuchy
zaprzęgną kajdany, poharatają kolce
i podeszwy sprytnego obuwia


natura, która potrzebuje parków narodowych
żeby móc w ogóle oddychać


człowiek, który potrzebuje człowieka
całego, a nie jego chwilowej niepoczytalności


serce, które potrzebuje wzruszeń
choć od nich umiera


i śmierć, której wszystko się należy

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-07-29 15:24:49

Ten wiersz przeczytano 657 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie