Bezradność człowieka

Dedykuje utrudzonym szarym codziennym życiem.

Kto mi powie jak kochać, i być kochanym,
kiedy nawet w rodzinie się jest kopanym.
Kto potrafi zmienić stan człowieka,
kiedy nawet najbliższy od niego ucieka.
Kto poda rękę tonącemu w samotności,
kiedy czyjaś głupota w jego życiu gości.
Kto mi odpowie na to wszystko ?

Ktoś powie „Odpowiedź leży bardzo blisko !”.

Może blisko, a może daleko zależy dla kogo.
To co dla jednego jest proste,
dla drugiego jest krętą drogą.
Całe życie swoje układasz w jedną całość,
jak układankę z puzzli aby się zgadzało.
Lecz niektóre elementy jak na złość nie wchodzą,
a tylko dlatego że masz złość nad sobą.

Otacza cię jak półmrok przy pięknej pogodzie,
abyś czuł zagrożenie i żył stale w trwodze.
Byś do końca zatracił poczucie wartości,
i beznadzieją się otoczył jak całunem nicości.

Dlatego lepiej odrzuć z życia niektóre elementy
aby cię nie pogrążyły w bezkresne odmęty.

autor

roseagape

Napisany: 2009-12-13 Dodano: 2009-12-13 14:56:39

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie