w bezruchu II
siedzę
tu i teraz
coraz bardziej
pogrążając się w nicości
siedzę
tu i teraz
wypatrując początku końca
bo gna mnie chęć życia
siedzę
tu i teraz
niecierpliwy z bezsilności
bo taka monotonia
to największa próba
niebędąca tym , co tygryski lubią
najbardziej
Warszawa, 15.03.2020
autor
Tomasz Rudnicki
Dodano: 2020-03-15 16:57:39
Ten wiersz przeczytano 381 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.