Bezsenność.
Muzyka mojej duszy łagodnieje ,
bezsenna noc dnieje .
Za oknem kontur ksieżyca,
sterczy uparcie,bledną mu lica.
Powoli ruch uliczny wzmaga odgłosy,
przejechał furgon z pieczywem.
Na balkon wyszedł młodzieniec bosy ,
przed sklepem człowiek raczy się piwem .
Sąsiad pogania psa na trawniku ,
ktoś głosno śpiewa, to przy goleniu.
Matka wymyśla dzieciom od leniów ,
budzi sie miasto w tumulcie krzyku .
Za chwilę słońce rozjaśni miasto ,
ludzie wylegną wnet na ulicę.
A mnie juz więcej nic nie potrzeba ,
ja w tym układzie juz się nie liczę.
Iwona.D.2007.
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2009-04-08 00:05:23
Ten wiersz przeczytano 656 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
rzeczywiscie smutny wiersz...budza sie we mnie mysli
dlaczego tak podmiot si enie liczy...zgrabne
przejscie.
Ciekawy choć smutny wiersz. Pozdrawiam
Za chwilę słońce rozjaśni miasto -poranek ładnie jest
tu opisany-pozdrawiam
Ładnie :) trochę smutno na koniec, a poranki są
piękne, pozdrawiam +
Bardzo ładnie opisany ranek, ale dlaczego zakończenie
z pesymizmem. Z samotności też można czerpać radość.