Bezsilność

czekam. w przypływie złości łapię za pędzel, szukam w pośpiechu puszki z farbą.
i staję przed kawałkiem białej ściany
z całej siły próbuję zamazać tą białą przestrzeń kolorem brudnej bieli

ta noc.
ta jedna jedyna noc, która już zawsze będzie krążyć po drogach mojej pamięci.
maluję coraz szybciej i mocniej,
łzy napływają mi do oczu
i upadam z bezsilności na podłogę.

i mówię sobie jeszcze, że już nigdy,
nigdy nie pozwolę mu się skrzywdzić.

autor

Ro_90

Napisany: 2010-07-21 Dodano: 2010-07-24 00:13:23

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie