Bezsilność

dla Poetki z innego portalu

Niniejszym - poza wierszem -informuję , ze wiem z poczty internetowej, ze pod wierszem "Bezsilność" miedzy 14,45 a 15,07 ukazało się co najmniej osiem komentarzy. Na monitorze nie ukazal się ani jeden, a pewnością nie wiecej niż dwa. Ruskie trolle? czy inna - nasza bezsilność... - nie wiem skąd taka zmiana.






Zaplątałem sie cały w moją złość.
Zaplątałem się cały w Twój wiersz,
jak we włosy...
- w proste zapałki! - słow. (- jak w płomień)
- w dzielone na dwoje.

To - ponad moje siły:
Twój wiersz jest nie tylko na raz.
To nie jest wczorajsze piwo - ten wiersz...

(Odłożonego na zawsze
nie należy odkładać na póżniej).

Wypiję - do dna.
Niech to szlag!..
(choć bredzę pod prąd).

.....

Gdyby to był jedynie druk...
jedynie papier!..
spaliłbym...
(- najchętniej - Jej portret).

Miałbym - z głowy - problem
z poetką, której talent
przerasta moje możliwości
- świętego spokoju.

Czytam - kolejny raz - ten jej - "niczyj" wiersz
dla - "nikogo" - o "niczym".
- tę "paczkę z próżnią..."

Niech to szlag!..

(trafiła mnie
na prostej drodze
poetyckiego portalu).

Dotykając "niczego"
uświadamiam sobie bezsilność:
nigdy nie napiszę takiego wiersza.

Nie umiem!

Mam gdzieś - głęboko gdzieś... - wolność
i demokrację - taki portal,
na którym - każdy
może pisać lepiej – niż ja.

Będę demonstracyjnie ziewał,
zaklinał rzeczywistość - i to
na czym świat stoi...
będę ranił.

Żyjemy w wolnym kraju.

Więc - właśnie tak:
będę bił, raził i klął...
w imię wolności
i dobrego samopoczucia.
(- mojego samopoczucia...)

Będę bił - w (dobre) imię.
.....

Słuchaj Xeniu - i milcz. - Chociaż raz.
- Czytaj...
i popraw w końcu makijaż
(- Zapnij guzik! - kobieto...)
na różę zmyłow...

"-Zdmuchnij (z siebie)
- kurz, brokat i puder...
Zdejmij maskę
więdnący, śmieszny tulipanie.

Spójrz w lustro...
(- nalot prawdy,
od którego pękają
ze śmiechu
najstarsze wazony kobiet).

Już wiem:
twoje Ego
- twoje męskie ramiona - krwawić będą
od ran - z żalu po stracie.
(- Pochlastasz się...)
- Napiszesz!.."

.....

Zaplątałem sie cały w Twój wiersz
w dzikie wino...
i piję... i uderzam
wciąż bardziej.

W moje - dno.

.....

Kobieto... - gdybyś mogła - być...
kurą domową - mógłbym!
- i chciałbym Cię mieć.
Kupiłbym - przepłacając...
za byle co - na targu
(- za garść pszenicy).

(- I - zaistniałbym... - ja – "masculine...)
I - miałbym - jaja.

.....

(Wiem, że idę na ostro, po bandzie
dając ból... - głownie (nie tylko) - sobie)
- Nie daję rady...

Nie pisz więcej - o samotnej herbacie.

Zbyt dobrze znam... - filiżanki tego świata
(na tyle...
by za herbatą - wciąż tęsknić).

Znam Ten Smak...
herbaty we dwoje
z płatkami róż...
czasami - przegryzanej kminkiem
czasem - w płomieniach świec
- oczu we łzach.

Znam ten ból... - twój smak:

wciąż tęsknię...

Proszę Cię:
nie pisz tak! (- Aż tak dobrze...)
- Przestań pleść
grzywy koni - mających pognać
do zatracenia.

.....

Dlaczego TY? - Teraz - właśnie Ty!
(- masz stać się - dla mnie - Ewą...)

.....

"Albo - przestaniesz pleść... (- pisać...)
albo - może ja - właśnie ja... - skończę...
i skoczysz
- zmieniając pióra - w tę przepaść
bez dna."

Żeby pisać...
(nowym wierszem)
nowym piórem...
O tobie... - i o Niej.

Nie umiem...

- Na miłość Boską!
Kobieto!
Zaplątałem się po uszy w Twój wiersz.
... na miłość moją! (- na własność!)
Nie odchodź - jeszcze... - poczekaj!

****

" - "bo co?" (- jak mówisz...)
- chwycisz - brutalnie
kokardę inteligencji
(jak za włosy...) - aby..."

"- tak - aby obedrzeć z sukni..."

"Udało się?...

- I co myślałes zobaczyć?"

Potwierdzenie... (Twoją próżnię...)
- Absolutną.

"Mój wiersz - może jest tylko ozdobą,
choć w nim - prawie mnie nie ma.
Zachowam twarz - dla siebie.

Napisałam. Moj wiersz
tylko dla Ciebie – był...
- "jedynie doskonałym opakowaniem".

Puste pudło urzekło?
Przejrzałeś nareszcie:
to ja.

Mój "geniusz" – jak mowisz
Cię "wku... -rza".

Najbardziej...

I to właśnie Ci chciałam pokazać.
- Mój wiersz:
bezradność, emocje...
twoją samoświadomość - mięczaków!

A ty - chciałeś sobie pogadać,
więc - zamieniliśmy kilka słów.
Teraz - wiem, że bredząć pod prąd
w moim wierszu - nie dotkniesz - niczego".

****

(Chyba mam... - czego chciałem.
- I - tylko tak, jak umiem:
pochlastałem się znowu...)

Znów sznyty! - nowe blizny...
(-jak wiersz...) - na całe życie.

(Mam je!.. - te - twoje (-moje) blizny... ja
- tępy, prosty... - "masculine"
skorupiak. 

- który...
chciałby być... - także
(- odłożony...) na całe życie.

2016 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2016-03-13 Dodano: 2018-03-13 12:11:53

Ten wiersz przeczytano 1274 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Wolny Klimat Ironiczny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie