bezszelstnie kroczę

Bezszelestnie krocze po mokrej rosie.
Bez wiatru w włosach, krocze po zboczach.
Gdzie słońca nie ma.
Gdzie tylko ziemia...
Obraca się twardo.
Zapadło zwierciadło.
Umarło...
W czarnej pościeli...
Puszystej zawieli.
Bez zbędnych konfliktów.
Bez głosu bez pytań.
Układam się cicho, z moja muzyką.
Nie zabierz mi tego, mój kolego.
Przyjacielu nabyty...
Ja zdobędę twoje szczyty.
Ja nie poddam się bez walki.
Mikołowskiej układanki.
Zabierz mnie proszę...
Jeszcze w to miejsce...
Gdzie razem z deszczem...
Poczuję te ulgę i nie zechcę nic więcej.
Gdzie tylko ciemna strona mej duszy...
Się wykruszy.
Nie zagłuszy co mówi serce.
Nareszcie...
Nareszcie.

autor

Fazer-cia

Napisany: 2013-10-31 Dodano: 2013-10-31 10:37:06

Ten wiersz przeczytano 880 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie