Biała Dama
Na zamku Biała Dama
stoi jak zaczarowana,
cera jaj jak porcelana,
usta jej róży kwiat,
włosy jej potargał wiatr
Stoi cała w biel odziana,
w nocy mroku Biała Dama
stoi tam na straży murów
strzegąc ich dawnych dni
bo w tych murach ciemnych szarych
jeszcze się legenda tli.
autor
motylek55
Dodano: 2008-11-28 12:38:55
Ten wiersz przeczytano 699 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Ciekawy wiersz. Podoba mi się mimo rytmu, który się
załamuje pod koniec. Pozdrawiam.