Biała flaga

Gdy już braknie tchu i sił
Opuszczę sztandary złożę broń
Choć białej flagi nie ujrzy nikt
Palona wstydem będzie trzymać ją dłoń

Umknę po kamieniach dobrych chęci
Ścieżką z iluzji i złudzeń usypaną
Karmazynem spłyną ostre krawędzie
Krwią błazna zburzoną wiarą

W długą podróż się wybiorę
Z której nikt jeszcze nie wrócił
Przeklętą drogą w jedną stronę
Ostatni most spłonie w mej duszy

Będzie tam na mnie czekał
Alabastrowy Jednorożec
Opowiem mu o wszystkim
Łzami srebrną grzywę zroszę

Niech zabierze mnie do gwiazd
Uwolni od cierpienia i trosk
W wiecznej szczęśliwości stanie czas
Gdzie na zawsze utkwi mój los.

autor

jezor

Dodano: 2007-04-10 00:56:27

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie