Biała lilia
Wśród barwnych ścieżek ogrodu
klomby kwieciem ozdobione,
róże, azalie, cynie, niezapominajki,
wplątane lilie królują,
na płatkach rosa błyszczy.
Słońce promieniem rozjaśnia,
stoi dumna i wysmukła
niby nietykalna dziewica,
ciepło w południe rozgrzewa,
rosa rzewną łezką spłynie
płatki tuli żałośnie,
młodzieniec idąc ścieżką
nachylił się zamyślił
z żalem westchnął,
słońce zaróżowiło jej bladość
zapłonęła zawstydzona
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-02-17 06:26:01
Ten wiersz przeczytano 1711 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
bardzo ladny - podoba mi sie
powiem śliczny ...pozdrawiam ciepło
zapłonęła...ech ta Lilia ....:)))))
W 3 wersie brakuje trzech przecinków, nawet czwarty na
końcu wersu nie zaszkodzi, po piątym też, na końcu
obowiązkowo kropkę. Przecież nie możemy w wierszach
wymyślać nowych zasad dla interpunkcji. Jeśli autorka
postanawia napisać wiersz z wszelkimi kanonami, to nie
może potem postawić znaki interpunkcyjne gdzie się
chce, tylko wg wymogów. Natomiast tematyka -
cacuszko.
Przyroda zachwyca, gdy biała lilia z miłości
rozkwita :)
Lilia niewinna, młoda, delikatna...milusi wiersz, w
wyobraźni taniec kwiatów
Biala lilia sliczna,dziewicza,zawstydzona jak
krolewna Twojego pieknego ogrodu.!
jest uroda w tym co napisałaś, bardzo sugestywnie,
prawie czuję jej zapach :-)
Widzę że kochasz kwiaty. Masz bardzo wrażliwą i
delikatną naturę. Pozdrawiam serdecznie.
Pięknie potrafisz opisać przyrodę! Pozdrawiam!
Niebieska damo w białymi kwiatami w dłoniach, dziwnym
trafem = oboje dziś trzymamy je razem.
U ciebie młody chadza po ogrodzie, zachwytem
przemierza ogrodu ścieżki , prowadzisz go poetko,
pięknie, słonecznie, z roślin płyną łezki.
Spokojne w odbiorze słowa twojego wiersza, otulają
mnie cieplutko,raniutko.
Twoja biała lilia wstydem lico swe rumieni, ja Tobie
dziewczyno,wkładam w dłonie kwiaty, o purpurowej
czerwieni
Przyjmij je i niech u Ciebie oczy zaświecą się łzami
radości, jestem u Ciebie-wczoraj dziś, jutro w gości