Białe szczęścia
Mgielny, jesienny poranek
pozornie wydaje się smutny.
Wiatr drzewom czupryny targa,
listki przechodniom podrzuca.
Depczą, mieszają je z błotem,
śpieszą, by uciec przed deszczem.
A miało być kolorowo.
Znów psioczy ktoś na październik.
Idę dziś z głową spuszczoną,
zbyt mocno gniecie mnie życie,
tęsknię za morzem i słońcem,
rozmyślam, co mi nie wyszło.
Już chcę się poddać, zapłakać,
wierzyć, że jest do niczego,
gdy nagle na skraju parku
widok zapiera dech w piersiach.
Zieleniec cały w stokrotkach.
Przystaję, by się nacieszyć,
przez chwilę mam w sercu wiosnę.
Czasem nie trzeba nic więcej.
https://www.youtube.com/watch?v=eQd0L9oFJOc
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2019-10-08 16:09:24
Ten wiersz przeczytano 2400 razy
Oddanych głosów: 70
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (68)
Piękny wiersz w ciekawej formie.
O tak, czasami wiele nam do szczęścia nie potrzeba?
Aniu, poruszasz wierszem i zarazem sprawiasz, że
uśmiech pojawia się na twarzy:)
Jeśli potrafimy cieszyć się z małych rzeczy to znaczy,
że jesteśmy szczęśliwymi ludźmi:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)
Trzeba łapać takie chwile. Piękny, optymistyczny
wiersz.
Pozdrawiam Aniu :)
Aniu, czasami tak niewiele trzeba...i w tą i w tamtą
stronę, a przecież nadal tyle piękna wokół, pozdrawiam
barwami jesieni :)
Ciepły, piękny wiersz.
Dobrego dnia Aniu.
Pozdrawiam serdecznie:)
trzy razy na TAK Z PODOBANIEM ANIU
O mgle to ja bym mogła bez końca :-) to kiedy ta
kaffka? :-)
Ile ta jesień budzi nostalgi...ale nieraz mały
drobiazg wraca nam radość w sercu...pozdrawiam Aniu.
Rozmarzyły i mnie te stokrotki. Rzeczywiście "czasami
nie trzeba nic więcej"
Pozdrawiam serdecznie :)
:)Ładnie. Stokrotki są niezawodne, w ubiegłym roku w
grudniu przywoływały wiosnę.
Co myślisz Anno o zamianie "wierzyć" na "sądząc"?
Trudno mi uwierzyć aby ktoś chciał "wierzyć", że życie
"jest do niczego". Miłej środy.
I ta chwila trwa w pamięci przez lata,
białym ciepłem człowieka oplata.
Jak w życiu, ni stąd, ni zowąd potrafi nas czymś
zaskoczyć. I to jest fajne.
Pozdrawiam :)
pięknie :)
Lubię je za skromność , wytrzymałość i... przydatność
w kuchni :) Jeśli one nie daja się zimnu - my też sie
nie dajmy! :) Piekny wiersz na przekór jesiennej
melancholii, pozdrawiam : )
Anno ładny wiersz, życzę aby zawsze w serduszku wiosna
była.
:)
Ukłony, pozdrawiam ciepło.