O białej róży to wiersz...
Białą różę w ogrodzie,
samotną wśród czerwonych sióstr,
zasmuconą innością płatków swych,
zasadzono wspomnień czarem
O białej róży w ogrodzie
tak zbuntowanej przeciw krwi barwie,
lśniącej kolorem najczystszej
niewinności,
śpiewano lamentowe piosnki
Przez białą różę w ogrodzie,
z łąki zakochany słonecznik o złocistych
niczym najgorętsze słoneczne promienie
płatkach
zwiędnął z tęsknoty do swej pięknej Pani
Biała róża z ogrodu,
cierpiąca niczym Orfeusz - wdowiec,
kwiecista Julia po stracie Romea
zbolała,
swą białą koronę z żalu utraciła
Białej róży w ogrodzie,
tak wyalienowanej w tym Raju,
białej Izoldy tęskniącej za swym
żółtym Tristanem, nie ma już wśród Nas
Z białą różą w ogrodzie,
która pośród kwiatów wyjątkiem była,
trędowatą bojowniczką o swego serca
prawa,
we wspomnieniach spotkac się możemy
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.