Białoruś. Jabłko 2010
Stary sadzie
Ciszy pełen
Trzmiel z tobą
Błogosławionyś ty
Pomiędzy łąkami
I błogosławiony
Owoc żywota twojego –
Jabłko
Nie ma tej dłoni męskiej i twardej
Ani kobiecej lgnącej do jabłek
I nie ma śpiewu co myśl kołysze
Są tylko cisze…
Stary sadzie jabłek pełen
Wiatr z tobą
autor
efkam
Dodano: 2010-10-08 09:33:53
Ten wiersz przeczytano 589 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Odczytuję jako hołd miejscu urodzenia/ojczyźnie, temu
co piękne i proste, i święte. Cisza i wiatr- to jak
tęsknota. Pomysłowo i ciepło stylizowane na
modlitwę, dodaje klimatu i czyni, że mnie się bardzo
podoba. ;))Też mam swoje "jabłko" w sercu.
Popłynął jak po atłasie, ale w treści drugiej części
wiersza - raczej się nie zgadzam, po jabłko każda
dłoń chętnie sięga, na pewno na Białorusi też.
Chyba że odnowa=pieriestrojka zgarnęła je do worka,
wykorzeniła co za tamtych lat nasadzone, jako stare=
robaczywe, parszywe.
wszystko co w duszy jest utkane z pierwiastka z nie
z tej ziemi Piękne przełożenie modlitwy na obraz
miejsca człowieka tutaj Białoruś
Witam i pozdrawiam:)
...hmmm... jestem pod wrażeniem, zaniemówiłam... i co
ja mam napisać? pięknie