Biały Gołąb...

Leci bez sił, wznosi się i opada.
Biały Gołąb na pustym przestworzu nieba.
Próbuje lecieć w wyznaczony przez siebie kurs lotu.
Lecz zmęczenie i pragnienie ujrzenia końca jeszcze potrwa.
Biały gołąb pokoju,
tak wiele chciałby z siebie dać,
aby bezpiecznie dolecieć do celu.
Nachodzą go myśli o spotkaniu powietrznego wroga.
Boi się, ale leci.
Nagle zmienia punkt myślenia,
zapomina o niebezpieczeństwie.
W jego małym możdżku jaśni ktoś,
kto jest gdzieś daleko,
a małe serce tam dąży.
Jego smutek momentalnie staje się radością,
bo widzi już swoją gołębicę...
Białą Gołębicę Pokoju!

autor

jolek

Napisany: 1993-04-29 Dodano: 2005-03-31 12:47:37

Ten wiersz przeczytano 720 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie