Biały proszek

Przed chwilą wszystko było czyste,
i wszystko jakże oczywiste.
Niebo nade mną,
snu marzenie.
Wieczoru ciemność,
też cierpienie.

Przed chwilę miałem wielką władzę,
i też nadzieję że poradzę.
Gwiazdy rozrzucę,
sen przywołam.
A potem wrócę,
bo ktoś woła.

Przed chwilą wielkim panem byłem,
ale się całkiem rozmieniłem.
Księżyc wciąż stoi,
tam gdzie stał.
Czego się boi,
on dużo chciał.

Tylko przez chwilę, małą chwilę,
sen pogrążyłem w gwiezdnym pyle.
Zbudzę się rano,
głowa boli.
Co tutaj grano,
bez mej woli.

Na stole biały proszek jeszcze,
to on wywołał dziwne dreszcze.
Niebo nade mną,
snu marzenie.
Wieczoru ciemność,
i cierpienie.

autor

Grand

Napisany: 2021-02-04 Dodano: 2021-02-05 09:56:57

Ten wiersz przeczytano 907 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie