biały przyjaciel

Czy pamiętasz gdański łabędziu
jak cię chlebem żołnierskim karmiłem,
i przy tobie trudy służby znosiłem,
gdy po niedzielnym śniadaniu resztki pokarmu chowałem,
i je później z uśmiechem na twarzy do morza wrzucałem.
gdy na widok twych martwych braci całym sercem płakałem,
wypływając w morze okrętem z ukrycia cię pozdrawiałem,
gdy nad siły smak ciężkiej pracy poznałem,
umęczony z bezsenności na chwilę odpoczynku,szczęścia,wolności,
przy tobie łabędziu czekałem,
gdy z zatrutej wody na ląd wychodziłeś
szukając grobu i chwili śmierci,
łzy w mych oczach budziłeś.
Ty! jedyny łabędziu winieneś być królem tej zatoki
a mewy krzykliwe jako strażniczki przy twym boku.
Pamiętam jak u schyłku służby
ze mną się żegnałeś,
na pamiątkę istnienia swego,
białe pióro mi ofiarowałeś.

dawno,dawno temu w Gdańsku - 25lat

autor

Ewa Kłoczkowska

Napisany: 2014-10-21 Dodano: 2014-10-22 21:20:29

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie