Biały puch

Tym,którzy w pogoni za mamonom ,w swym pędzie będąc ślepymi o bliskich i przyjaciołach zapominają

Pada śnieg , biały puch pokrywa drogę , którą przyszło mi iść , świat zmienia kolory swe
a ja sądzę ,że życie źle zrobiło kierując mnie ku ludziom bez serc , chłód bije od nich z dala ,twarze nijakie , nic nie mówiące , jak całe ich życie za pieniędzmi goniące
Jak wyścig szczurów , w ruch idą łokcie , sympatie z boku zostają , kto więcej zdobędzie , kto jakie miejsce dziś zajął


Może biel , która z nieba się ścieli krajobraz tego świata odmieni , może przyjdzie opamiętanie , czas na uspokojenie myśli , na kochanie , może znajdzie się sposób jakiś-myśl , co umysłów pożar ugasi , gdzie normalność w śród ludzi zagości ,gdzie sercem będzie się witać strudzonych gości , gdzie chłód i zimę poznamy tylko z przyrody , że przyjdzie czas i pojawi się człowiek nowy , wolny od trosk , od życia zamętu , bardziej ludzki , przyjazny zwierzętom

Tym,ktorych pieniądz nie zmienił i pozostali sobą

autor

schadel

Napisany: 2007-02-16 Dodano: 2007-02-16 14:05:24

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie