Bieda
Pozbierała wszystkie braki i kłopoty,
gna smutne losy przez świat długi i
szeroki.
Czasy się starzeją człowiekowi mija
uroda,
a bieda - ciągle wielka nowa i młoda.
Skacze sobie bogactwu się podlizuje,
zawęża swoje możliwości nędzy pilnuje.
Boi się wypaść z obiegu i pewnej
zapaści,
tak trwa wiecznie pustkę trzymając w
garści.
A ja mam takie skromne malutkie
marzenia,
by niekiedy spełniała się wątpliwa
nadzieja.
Zabierz bogactwu nadmiaru przesilenie,
niech twoim dzieciom wiatr dobrobytu
powieje.
Komentarze (15)
Bardzo mądra refleksja :)
Te dwie damy nigdy sie nie starzeją
Pozdrawiam serdecznie :)
Tereso ironia i mądrość słowa zatrzymuje
pozdrawiam
Ten co biedny i ten bogaty osądzeni będą sprawiedliwie
pozdrawiam:)
Kolorowych snów Tereniu :)
Mądra refleksja,Teresko.
Dobrze by było,by ci bogaci umieli się swoim bogactwem
dzielić,ale niestety często tak nie jest,mimo,iże stać
ich na to aby innym móc pomagać.
Pozdrawiam Cię serdecznie:)
Ładnie i refleksyjnie to Teresko ujęłaś. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
To prawda Tereniu! biega i bogactwo nigdy się nie
starzeją, jednakowo mocne i prężne:)
Pozdrawiam serdecznie :)
Świetny wiersz, pozdrawiam ;)
Ciekawie napisane.Pozdrawiam)
Piekny mądry wiersz:) pozdrawiam
Piękny i mądry w treści wiersz. Jeśli chodzi o biedę,
to gdybyśmy mieli wybierać spośród innych, każdy
zapewne każdy z nas woli przeżywać własną a nie cudzą
biedę. Miłego dnia Teresko miła :))
Ładny wiersz.
+ Pozdrawiam
Piękny wiersz.
Kto pragnie zbyt dużo,
odchodzi z pustymi rękami.
Pozdrawiam.
Od nadmiaru w głowie się przewraca.
Swietny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko:)
Z dobrobytem też nie można przesadzić, bo od tego
miesza się ludziom w głowach.