Biedak
Myśli żebracze
wygładziły kamień
bezdomne ręce
poszły w zapomnienie
wstyd przyniosły słowa
i ten kaszel w samotności
worek biedy jest ciężki
a smak głodu
trudno przełknąć
Myśli żebracze
wygładziły kamień
bezdomne ręce
poszły w zapomnienie
wstyd przyniosły słowa
i ten kaszel w samotności
worek biedy jest ciężki
a smak głodu
trudno przełknąć
Komentarze (6)
Zniszczone smutkiem życie
Miniaturowy obraz... A prawda ogromna, zyciowa...
Brawo.
samotność i niedostatek potrafi bardzo dręczyć,
dlatego spróbujmy to zauważyć...
Samo życie! Samotność boli ... ale po to mamy oczy by
zauważyć, że drugi człowiek ma uszy i nas słyszy, po
to mamy nogi, by spieszyć z pomocą, a ręce po to by go
podtrzymywać i serce, by go kochać.
oj smutno i gorzko:(
wiersz goryczą mówi a przecież słowa dane z serca
prawdziwe i nigdy nikt nie jest żebrakiem gdy kocha ma
w sercu skarb Taka refleksja Smutny rozterka marazm bo
nieraz są takie myśli Na tak Lubie szczerość i
energię wiersza Ten żyje jak emocje