Biedny człowiek
Biedny człowiek…
Znużony światem,
Nie znający życia,
Nie wie kto jest mu bratem,
A kto zmusi do wycia…
Cienie zasiadły się w jego duszy,
Mrok ogarnął ciało,
Serce przebite strzałą z kuszy,
Życia mu było za mało.
I choć dobrym człowiekiem był
Kochanym przez wszystkich,
Tak strasznie krótko żył,
Opłakiwany przez bliskich…
autor
xxxbxxx
Dodano: 2006-10-09 17:49:20
Ten wiersz przeczytano 630 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.