Biedroneczka

W ZIELONEJ KRAINIE WOLNO PŁYNIE RZECZKA,
A NAD RZECZKĄ, NA ŁAWECZCE SIEDZI BIEDRONECZKA.
CZERWONY PŁASZCZYK, CZARNE KROPECZKI,
TAK ZAZWYCZAJ CHODZĄ UBRANE BIEDRONECZKI.

LECZ MOJA BIEDRONECZKA, NIE MA LUSTERECZKA...
I SMUTNO W RZECZKĘ SPOGLĄDA, BO NIE WIE JAK WYGLĄDA.
PEWNEGO RAZU, GDY TAK SOBIE SIEDZIAŁA,
KONIKA POLNEGO NAGLE UJRZAŁA.

KONIK POLNY GACUŚ, BO TAK GO NAZYWALI
PO KRÓTKIEJ CHWILI BIEDRONECZCE SIĘ POCHWALIŁ:
ZOBACZ BIEDRONECZKO, MASZ TU LUSTERECZKO,
W KTÓRYM MOŻNA SIĘ PRZEGLĄDAĆ, BY ZOBACZYĆ JAK SIĘ WYGLĄDA.

OD TEJ PORY BIEDRONECZKA
SIEDZI TAM GDZIE PŁYNIE RZECZKA,
LECZ JUŻ W RZECZKĘ NIE SPOGLĄDA
BO WIE JAK WYGLĄDA.

autor

atomówka35

Napisany: 2015-02-10 Dodano: 2015-02-10 17:11:42

Ten wiersz przeczytano 1266 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie