...biegnij, nieprzystając nawet...

Każdego dnia zużywam życie,
jak gumkę myszkę do zatarcia niechcianej kreski...

Z każdą chwilą przesypuje mi się ono przez palce,
jak piasek w dziurawej klepsydrze...

W każdym momencie biegu przez nie, odczuwam za sobą oddech śmierci,
wciąż zbliżający się do mnie niczym spóźniony orientexpress do stacji...

Wczoraj zatrzymałem się na momencik w zadumie nad życiem.

...straciłem przez to cenne chwile...

...a dzisiaj żyję dalej i biegnę jeszcze szybciej niż przedwczoraj...

...nie daj się dogonić przed metą...

autor

samaryt

Napisany: 2004-09-19 Dodano: 2004-09-19 22:02:02

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie