biel i czerń

biel i czerń



szaleństwo jak podmuch stu tysięcy wiatrów
unoszących liście skąpane w kolorach
dające możliwość sięgać z nieba gwiazdy
przemieniać też piękno w strasznego potwora

więc dla równowagi na szale włożona
cisza co przed burzą wciąż chce kroczyć dumnie
przesiąknięta łzami cierpiętniczej roli
wyzerować skali z szaleństwem nie umie

można by w obłędzie poszukiwać ciszy
przed ołtarzem stawić by jednym się stali
odkryć w bieli skazę niech głośno zakrzyczy
jak wyrocznia bębnów która w głowie wali

autor

dobry czas

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2006-12-27 15:21:12

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie