W biel ubrany...;(

Aby osiągnąć niebo...

Pamiętam jak dziś...
Ciemna noc...
Deszcz za oknem..
Uderza w me okno...
Wpatruję się w marny blask latarni..

I ta piosenka...
TY ja napisałes..
Ubrałeś ją w słowa..
Przystroiłeś w piękne barwy serca...
Każda nuta to brzmienie Twego głosu...
Jesteśmy razem...

Tylko ja czuję się sama...
Czuję chłód pokoju...
Wiatr za oknem.

Wychodzę na dwór...
Deszcz spływa po policzkach...
Czuję jak kropla za kroplą płynie po mym ciele...
Dotyka każdego jego detalu...

Czemu to nie jesteś Ty...?

Nie wierze w swoje szczęście...
Dlatego tak mi trudno uwierzyc w Ciebie...
Me myśli krążą wokół Twego imienia...wzroku...rąk...

Pamiętam ten pocałunek...
Ten pierwszy nie zapomniany...delikatny...
Pieściłeś mnie tak jak chciałam...
Tak jak na to pozwalało Ci sumienie...
Tak jak na to pozwalałam Ci ja...

Nie wierzę w swoje szczęście...
Mam dość...
Idę w stronę światła...
Tam gdzie uwierze... Gdzie zobaczę Ciebie..
W biel ubrany..nieskazitelny...ciepły...mój...

Uwierz w miłośc i swe szczęście...

autor

//kArIna//

Napisany: 2006-09-27 Dodano: 2006-09-27 21:22:15

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie