Biele
*
uśmiech wilków - bieli kły
ale twój najmilszy mi
zatraciwszy tytułowe
rymy też stały się mgłowe
a ta - mleczna gdy się ściele
bielmo oczu - wiem niewiele
tylko brzoza chociaż ścięta
prze-czuwała choć nie święta
przebiśniegi - wiosny dzwońce
gdy wkrąg biel odbija słońce
żagiel da nawrót nadziei
szatka chrztu - duch nowy wieje
nad sekstyną biały dym
-z "orbi" ma papieża Rzym
koniec świata" - właśnie z niego
dano nam Ojca świętego.
a zgłaszano w białym kruku
arka już sięgnęła bruku
biała mewa tylko ona
nie wiedziała pomylona
*
autor
janusze.k
Dodano: 2013-03-25 23:28:43
Ten wiersz przeczytano 1100 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Podoba mi się! bardzo! taki nietypowy wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)
Podobają mi się te białe impresje. Pozdrawiam
świątecznie :)
:-) i w sumie fajnie wyszło ;-)
Optymistycznie:)+
Biel w różnych odsłonach,
pozdrawiam już świątecznie, z bielą Baranka
Wielkanocnego.
Pięknie.