W bieli zakrwawionych ścian

me oczy pełne łez...
me oczy pełne śmierci...
zamykam je i widzę...
swe życie...,
swe dzieciństwo...,
marzenia i klęski...
popatrz w nie i powiedz...,
że ich już nie kochasz...
że ich już nie pragniesz...
powiedz...
mów...
nie krzycz...
CIASZA...
określiłeś je mroźnymi słowy...,
ja zabrałam rzeczy...
trzasnęłam drzwiami...
wybiegłam na deszcz zalana łzami...
a w mych nagich ścianach pozostał tylko Twój słaby cień...
goryczy...,
roztargnienia...,
porażki i zwątpienia...
na nowo chcę szukać w nich
radości...,
szczęścia i swej piękności...
ale wiem ze to tylko przegrane próby. nie pokocham na nowo...
nie dam rady w to dalej wierzyć... wzięłam cienki lecz ostry nóż...
oczy już nie widzą zła...
zapełniły się krwią...
ale czy dostrzegą światło bram w niebie...???

/\/\_/\__/\_/\__________________

autor

..::Ash::..

Dodano: 2006-11-30 14:57:06

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie