Bieszczadzka pastorałka

A w moich górach sypnęło śniegiem,
wirują płatki, wiatrem smagane.
Już czas kochani, by ruszyć kuligiem
i pastorałkę bieszczadzkę odnaleźć.

Spłynęła na ziemię z gwiazdy promieniem,
najcichszej nocy wychodząc naprzeciw.
Już moc truchleje, jej jeszcze nie ma...
Czy pobłądziła gdzieś w śnieżnej zamieci?

Pomóżcie nam, bieszczadzkie anioły,
bez niej tak zimno tu, tak smutno.
Niech wznieci w sercu nadziei płomyk,
rozgrzeje nasze zziębnięte usta.

Już czas kochani, bo Bóg się rodzi,
a my, do stajenki pobierzmy lichej,
bez złota, mirry i bez kadzidła,
z tą pastorałką bieszczadzką, cichą...

autor

Kajka

Dodano: 2006-12-22 15:11:45

Ten wiersz przeczytano 1190 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie