Bilet do nieba
Od zarania dziejów gwiazdy, gwiazdeczki
błyszczą, potem znikają jedna po drugiej,
nie zmienia to faktu, że rodzą się nowe,
ale mnie najbardziej jest żal tej jednej,
jedynej, za mojego życia najcenniejszej.
Od dnia swoich urodzin, z biletem w
dłoni,
na którym widniała niezbyt czytelna
data,
godzina odjazdu, że o cenie nie wspomnę,
przebyłaś długą, trudną, ziemską podróż.
Pociąg osobowy z wolna nabierał rozpędu,
odjechałaś bez pożegnania. Nie zdążyłam.
Z oczu zniknął we mgle ostatni wagon,
przełykane łzy uwięzły w beznadziei...
na Twój powrót, mamo.
ps://www.youtube.com/watch?v=q6BoNdPPgAo
Komentarze (150)
Witaj Wadeczko
Wpadłam na chwilkę by Ciebie pozdrowić i życzyć miłej
niedzieli
Mariolu, przeprosiny przyjęte :))))) Pięknie dziękuję
za wgląd do wiersza, również serdecznie pozdrawiam.
miało być (wiem i kiedyś) za szybko chciałam napisać
przepraszam:-)
Bardzo smutny wiersz:( ja mojej mamy nie zdążyłam
pożegnać,ale siem że kiedhś znowu będziemy razem:-)
Pozdrawiam cię Wandziu serdecznie:-)
edward100, dzięki, pozdrawiam :)
ładny wiersz pozdr
Moja droga mariat, nie wiem jak Ty ale ja od chwili
narodzin ściskałam w piąstce bilet na podróż przez
życie, która trwa do dziś. Dziękuję za wgląd do
wiersza, pozdrawiam.
Tam moja droga bilet ziemski nie potrzebny, jest on
wypracowany własnymi uczynkami.
Mama z pewnością się cieszy, bo pamiętasz.
Dziękuję różo za przeczytanie, pozdrawiam :)
Przepiekny wiersz serdeczności
Grażynko, wzajemnie :))
Ciekawy tytuł. Obyśmy taki bilet przy końcu naszego
życia, mogli otrzymać.
Byłam już Wandziu u Ciebie.
Pozdrawiam. Miłego dnia.
teresko i skoruso, dziękuję za wgląd do wiersza,
pozdrawiam panie serdecznie.
...piękny wiersz, ja też widziałam tylko przez szybę
odjazd mojej mamy do lepszego świata...i czekam choć
minęło już tyle lat od 3 grudnia 1977roku...pozdrawiam
Chcę taki bilet