Biuro rzeczy znalezionych

Smutna to opowieść o biurze rzeczy znalezionych
co w moim małym mieszkanku się mieści
Przy ulicy deszczowej numer czterdzieści, malutkie
na parterze
Wpadają tu samotne dusze w poszukiwaniu czegoś co dawno
zgubili
Przepraszam.....
nie znalazł pan może miłości spełnionej?
Zgubiłam ją tydzień temu gdzieś w parku
on odszedł bez słowa, zniknął
Proszę się rozejrzeć, może gdzieś na półce między sercami
złamanymi
Odwiedzają mnie chorzy z pytaniem czy już znalazłem lek
na chorobę ich duszy
Kilka drewnianych półek na których leżą serca porzucone,
kilka nie wypłakanych łez
Nadzieją którą ktoś zgubił w drodze do pracy, rozdział
książki skazanej na niewydanie
Rodząca się wielka przyjaźń w embrionalnym stanie, znalezionych
kilka sposobów na pustą kieszeń
Moje biuro rzeczy znalezionych, pełne jest marzeń porzuconych
niespełnionych
Odwiedzają mnie czasem wielokrotnie ludzie co już nie chcą
dłużej żyć samotnie

autor

Bedal

Napisany: 2014-07-25 Dodano: 2014-07-25 14:11:58

Ten wiersz przeczytano 1133 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie