Bizony
Zadrżała ziemia pod mocą ich nóg,
Nie znają lęku, nie znają trwóg.
Ugina się skała co wieki przetrwała,
I kruszy się kamień gładki jak łza.
Nie zmorzy choroba, nie zmorzy chłód,
Jak wielki wysiłek, jak wielki trud.
Przybywają w chmurze chaosu i znoju,
Gotowe by umrzeć, gotowe do boju.
Jedną drogą do celu zmierzają,
W amoku ciągle, w amoku trwają.
Bizony co pędzą wciąż bez wytchnienia,
Nie mając odwrotu, nie mając sumienia.
Bizony są wśród nas ;)
autor
Wolnywniewoli
Dodano: 2008-08-16 01:14:20
Ten wiersz przeczytano 1660 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Bizony też uczestniczą w wyścigu szczurów, tyle, że są
brutalniejsi. Dokąd tak pędzą po trupach, po co? po
mamonę ? Czy rzeczywiście to jest szczęściem człowieka
?
tak tempo wiersza wspaniałe - wiersz rytmiczny - z
przesłaniem - bizony stratują wszystko, trzeba mieć
szczęście i nie być na linii galopu....
Bardzo trafne porównanie zaślepionych mocy pędzących
na zabój- ileż to ich jest na swiecie?.Podoba mi sie
ta przenośnia. to pobudza do refleksji.Jednocześnie
dowodzi tego , że autor jest wrazliwym obserwatorem
życia i jego niedoskonałości.Dobrze rytmicznie
napisana rozprawka, z czytelnym przesłaniem- jakże
mądrym .
bardzo dobrze się czyta ten wiersz. a bizony, no
cóż... powodów do dumy nie mają.
Słowa zapisane niczym kadr..Rytmiczny dobry wiersz:)
Jak kadr z filmu...z nuta refleksji. Podoba mi sie
tempo i rytm wiersza
Bardzo dobry rytm wiersza