Blada i śpiąca

Z dwoma konkretnymi marzeniami chodzę sobie Boże i umieram.
Taka wątła pomimo utrzymującego się zdrowia.
Blada i śpiąca.
Z myślami tak pięknymi lecz, bez działania.
Wszystko, co straciłam, co mnie minęło, mnie teraz zabija.
W szklanej trumnie za moim oknem, dobrze widzisz mnie.
Zmęczona towarzyskim uśmiechem, docieram głębiej siebie.
Ta przykrość, którą mam w oczach przygnębia jednocześnie radując mnie,
bo odczuwam wszystko, nie zobojętniałam.
Wciąż żywa jednym pchnięciem otwieram swoje okno.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2014-03-09 Dodano: 2016-07-17 23:07:48

Ten wiersz przeczytano 726 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie