Bladym świtem napisane...

Już dawno napisałem...

Co mogli byśmy razem już osiągnąć,
gdyby jedno z nas nie rzuciło drugiego w przepaść.
Gdybanie...
A jednak, boli mnie każda myśl o Tobie
jak leżysz tam w dole...
w grobie.
Przepraszam
Że za późno wracam, jak żołnierz z wojny.
Spuchniętą mam źrenice,
od niewyspania i wyczerpania
myślami o Tobie.
Bo kochać Cię nie mogę już,
Przez ludzi którzy zniszczyli naszą fikcje...
Nastała rzeczywistość,
która jest zasadą rzeczy niemożliwych.

Gdy słońce wstawało...

autor

daniel

Dodano: 2007-03-10 00:20:18

Ten wiersz przeczytano 763 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie